بازگشت به سازمانی که یک بار ترک کرده اید درسته؟

بازگشت به سازمانی که زمانی آن را ترک کرده‌اید، تصمیمی ساده و احساسی نیست. در فضای امروز منابع انسانی، این پدیده که با عنوان «استخدام دوباره نیروهای سابق» شناخته می‌شود، به یکی از رویکردهای هوشمندانه در جذب استعدادها تبدیل شده است.

از دید سازمان‌ها:

بسیاری از شرکت‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که بازگرداندن کارکنان سابق، در مقایسه با استخدام نیروی جدید، هم هزینه و هم ریسک کمتری دارد. این افراد با فضای کاری، فرهنگ سازمانی و ارزش‌های مجموعه آشنا هستند و معمولاً با تجربه و انگیزه بیشتری برمی‌گردند. با این حال، نکته‌ی کلیدی برای مدیران منابع انسانی این است که بررسی کنند آیا سازمان در مدت نبود فرد، همان‌قدر رشد کرده که او در این مدت رشد کرده است یا نه.

اگر محیط کاری هنوز همان عواملی را دارد که باعث خروج فرد شده بود، بازگشت صرفاً تکرار چرخه‌ای است که قبلاً تجربه شده است. از نگاه کارمند: بازگشت نباید تصمیمی احساسی یا ناشی از دلتنگی باشد، بلکه باید بر پایه تحلیل و آگاهی انجام شود. اگر فرد در دوران دوری از سازمان، مهارت‌های جدیدی آموخته، ارتباطات حرفه‌ای خود را گسترش داده و از نظر فکری پخته‌تر شده باشد، و در مقابل سازمان نیز مسیر توسعه را طی کرده باشد، بازگشت می‌تواند فرصت تازه‌ای برای رشد دوطرفه باشد. اما اگر ساختار مدیریتی، سیاست‌ها یا فرهنگ ارتباطی تغییر نکرده باشند، بازگشت تنها به معنای روبه‌رو شدن دوباره با همان چالش‌های قدیمی است با این تفاوت که اکنون برچسب «کارمند بازگشتی» را نیز به دوش می‌کشد.

جمع‌بندی:

یک بازگشت موفق زمانی رقم می‌خورد که هم فرد و هم سازمان، دلایل جدایی گذشته را صادقانه بررسی کرده و شرایط بازگشت را با درک متقابل طراحی کنند. در این حالت، فرد بازگشتی نه تکرار گذشته، بلکه نسخه‌ای بالغ‌تر و مؤثرتر از خود و سازمان خواهد بود.