انتظار سبز☘️

بی رحمانه دوستش دارم ولی نامش رانمی دانم

اوچند قرنی ازمن بزرگتر است. گاهی سراغی 

ازاو می گیرم و او سربه زیر انداخته، دست ها را 

به هم گره کرده و درافکار خویش غوطه ور است.

پشت چهره معصوم و مهربانش ردی ازتلاش و

سختی دیده می‌شود. وچشمانش هر چند بین

دو شیشه عینک مستور شده است. ولی حاله ای

از اندوه رامی بینم. چشمان غمگینش جلوه ی 

خاصی به چهره ی مهربانش بخشیده است. 

شانه های محکم واستوارش به مانند کوهی

می ماند که هر لحظه اراده کنی، می توانی 

خود را لای بازوانش به فراموشی بسپاری. 

سربه زیر ونجیب اما سخت. 

چیز زیادی نمی گوید. گاهی بی اراده دلم 

می خواهد .زبانش باشم وهر چه که در دل دارد

رابگویم. اما درحضورش، چهار دست و پا وزبانم 

را بریده اندوچشمانم را از حدقه بیرون آورده اند.

وبی حضورش شبیه ماری چنبره زده ام که دور

شکارش حلقه زده است .تو بگو من چه بنامم

اورا؟ 

نام او تمامه دلتنگی است. نام همه ی آن هایی

که رفته اند ونجوای دلتنگی سرداده اند. 

میان تمام مکث ها وسکوت ها، حال سرزمینی 

را دارم که در انزوای چشمان او به ابدیت تعلق 

خاطر پیدا کرده است. وانتظار من، به انتظار 

سبزی که از جوانه های وجودم رشد می کند. 

مبدل گشته است. و هر لحظه از زندگی منتظر

کاغذ بی نوشته و بی مقصدی هستم که خستگی 

ازدلم براند. این کاغذ بی نوشته، همین چند 

خطی است که تو می‌خوانی.!!!!! 

شب از دریچه ی چشمانم رویش گل ها را

می بینم. 

و راز نگاهم را باتیغ های سوزان خورشید 

به ز مهریر قلبت می فرستم. تاسایه 

افکند بر غم سالهایی که بی توگذشت..... 

​​​​معرفی کتاب📚📚

کتاب تجربه آموز وجذاب سفرنامه ماژلان

نوشته پیگافتا دی لومبارد

به ترجمه ذبیح الله منصوری 

سال چاپ 1368

خلاصه کتاب:کتاب سفرنامه ماژلان مربوط ماژلان نجیب زاده پرتغالی است 

که برای سفر طولانی خود به جزایر ادویه 

از پادشاه اسپانیا درخواست کمک میکند

وسفردریایی خود را آغاز می کند و

در مسیر خود به سمت اقیانوس منجمد

جنوبی وجزایر آدم خواران وجنگل های 

خیره کننده وموجودات عجیب برخورد 

می کند وخود ماژلان در طول سفرطعمه

آدم خواران جزیره می‌شود. ⚓🛟⛵

​​​​​​